بعضی وقتا آدم خودش با کاراش با خواسته هاش با اصرار بیجابرای نگه داشتن همه ی اون چیزایی که فکر می کنه حقشه همه ی زندگیش را خراب می کنه.اونوقته که دیگه نمی شه دنبال مقصر بگرده و بتونه گناه را گردن کس دیگه ای بندازه و یه ذره دلش خنک شه.

اینجور موقع هافقط دلش می خواد زمان را دور بزنه و به عقب برگرده اما افسوس که زمان رو به جلو حرکت می کنه و برگشتی هم تو کارش نیست.

بعضی وقتا این آدم با بزرگواری و بخشش یه نفر می تونه بدون دور زدن زمان زندگیش را از سر بگیره و جای افسوس همه چیز را از نو بسازه اما حیف که بنده های خدا با اینکه روح خدا تو وجودشون دمیده شده از جنس خدا نیستند و مثل خدا چشم از اشتباهات آدم نمی پوشند و بخشش را معنا نمی کنند.

شاید بنده های خدا چون بنده ی خدان نباید ازشون انتظار خداوار بودن را داشت؟!!!!

 

نوشته شده در پنج شنبه 87 مرداد 10ساعت 8:54 عصر توسط الف| نظرات شما ()|